طنین باران

سلام ...من تارا ...و مرد باران ....تصمیم داریم نوشته های خیس و بارانی مون رواینجا بنویسیمکه یادم نره.... که یادش نره ...یادمون نره ....نمیدونم شاید زیاد هم جالب نباشه نولی به هر حال دل نوشته ست وهر آنچه که از دل برآیدلا جرم بر دل نشیندیه چیزی بگم ؟هنوز مرد باران نمیدونه من اینجارو ساختم شاید هم اگه بدونه کلی ناراحت بشه خب اگه ناراحت شد حذفش میکنم فعلا یواشکی مینویسماما بهش میگم واسه ی خوش آیند کسی نمینویسیم پس نمیگم نظر یادتون نره چون شاید اصلا به درد شما نخوره ولی بهمون سر بزنیدسپاس طنین باران...

طنین باران...

به لبانت بنشان واژه ی میمانی راتا که آرام کنی سینه ی طوفانی راجز خیابانِ تو و ماه ندیدست کسیاشکِ پنهانیِ من در شبِ بارانی رالحظه ای شانه ی خود را به سرم هدیه بدهتا به مویَت بدهم شرح پریشانی رااندکی گوش به آغوشِ لبانم بسپارنوش کن از لبِ من آنچه که می دانی رابرسان پیچکِ دستانِ خودت را به تنمتا که آباد کنی این همه ویرانی راباز کن پنجره ی بسته ی آغوشت راتا تماشا کنم این جنتِ پنهانی رااگر این پیله همان فرصتِ پروانگی استنکن اندیشه ی آزادیِ زندانی راتا بگیری تب و هذیانِ قلم را ؛ یک آنبه لبانت بنشان واژه ی میمانی را طنین باران...